Ҷомеаи ҷаҳонӣ дар солҳои охир бо хатари ҷиддие рӯ ба рӯ гаштааст, ки номи он «Терроризм» мебошад. Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар баромадҳояшон пайваста қайд мекунанд, ки «Террорист ватан, миллат, забон, наҷод ва дин надорад». Яке аз зуҳуроти номатлуб дар замони имрӯза терроризм ва ифротгароӣ ба шумор меравад, зеро зуҳуроти мазкур боиси ба миён омадани оқибатҳои нохуш мебошад. Экстремизм ва терроризм аз мафҳумҳое мебошанд, ки имрӯз дар кишварҳои мухталиф вирди забонҳо шудааст ва ин ду мафҳум ба ҳам пайваст мебошад. Экстремизм (тундравӣ, аз андоза гузаштан) ба терроризм меорад. Истилоҳи «терроризм» аз калимаи лотинии «tеrrоr» маншаъ гирифта, маънояш «тарс ва ваҳм» аст. Террорист он кассоне мебошанд, ки манфиатҳои шахсии хешро аз манфиатҳои давлату ҷомеа боло гузошта, мехоҳанд мақсаду мароми худро бо роҳи зӯроварӣ, куштор, тарсу ваҳм амалӣ созанд. Террор кардани ҷомеаро ба ҳолати тарсу ваҳшат ва ноумедӣ афканданаст. Мубориза бар зидди терроризму экстремизм ва дигар таҳдидҳои замони муосир яке аз самтҳои муҳими фаъолияти Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон ва сиёсати дохиливу хориҷии он мебошад. Бояд гуфт, ки имрӯз барои муборизаи муштарак бар зидди терроризм ва экстремизм санадҳои байналмилалӣ қабул ва мавриди амал қарор доранд. Стратегияи глобалии СММ оид ба мубориза бар зидди терроризм ва Конвенсияҳои зидди террористии он аз ҷумлаи инсанадҳо мебошад. Аз ин ру шукри пойдории Ваҳдати миллӣ ва устувории Истиқлолияти давлати ро намудану бегонапарастӣ накардан яке аз вазифаҳои муҳими ҳар як сокини кишвар дониста мешавад. Терроризм дар минтақаҳои гуногуни ҷаҳон доман паҳн карда, хатари бузурги иҷтимоӣ дорад ва барои амнияти давлатҳои алоҳида ваминтақаҳо воқеан таҳдид эҷод менамояд. Рух додани амалҳои терористӣ боиси афзоиши шумораи фирориёни иҷборӣ, бекорӣ, гуруснагӣ вашиддат гирифтани мушкилиҳои дигари иҷтимоӣ гардидаанд. Терроризм ва ифротгароӣ беш аз ҳар вақта авҷ гирифта, бо оқибатҳои даҳшатбору бераҳмонаи худ ба мушкилии ҷиддитарини инсоният дар асри бисту як табдил ёфтааст. Олимов Олимхуҷа мудири шуъбаи рушди иҷтимоӣ ва робита бо ҷомеаи дастгоҳи раиси ноҳияи Ховалинг.
Сабтҳои охирин
Терроризм ва ифротгароӣ яке аз зуҳуроти номатлуб дар замони имрӯза
Терроризм ва ифротгароӣ яке аз зуҳуроти номатлуб дар замони имрӯза ба шумор меравад, зеро зуҳуроти мазкур боиси ба миён омадани оқибатҳои нохуш, таҳдид ё истифодаи зуроварӣ, расонидани зарари вазнин, таҷовуз ба ҳаёти арбоби давлатӣ ё ҷамъиятӣ, бенизомӣ, тағйири сохти конститутсионӣ дар мамлакат, ғасби ҳокимият ва аз они худ кардани ваколатҳои он, барангехтани низоми миллӣ, иҷтимоӣ […]
Душманону хоинони миллат ҳаргиз ба ниятҳои нопокашон намерасанд
Вокуниш: Амнияти ҳар як давлати мустақил, ҳатто кишвари мутараққӣ наметавонад аз таҳдидҳои дохиливу хориҷӣ орӣ бошад. Ҳатман қувваҳои иртиҷоӣ, зуҳуроти номатлубе ба миён меоянд, ки боиси осеб расонидан ба амнияти ҳар кишваре мегардад. Агар чанде барои фазои орому мусоид, барои пешгирӣ аз ҳама гуна падидаҳои ҷангзо, сохторҳои қудратӣ масъул бошанд ҳам, вале ҳар як фарди […]
Хиёнаткорон ва ватанфурӯшонро ҳамавақт бо бадӣ ном мебаранд.
Мо ҷавонони зодаи замони истиқлолият шоҳиди ҳаёти пурфоҷиаи солҳои 90-уми асри гузашта нестем, аз нигошатҳои таърихнигорон ва шоҳидони воқеа медонем, ки ин мусибати гушношунидро ба сари мардуми азияткашидаи тоҷик роҳбарони ҳизби назҳати ислом дар ивази маблағҳои калон овардаанд. Ҳаминро медонем, ки роҳбарони хиёнаткорони давлату миллат аз тарси ҷазо дар хориҷи кишвар паноҳ бурдаанд, худро мӯсичаи […]